صنایع دستی :

از دیرباز مردم منطقه با هنر بافندگی اعم از پارچه بافی جاجیم ، گلیم و قالی آشنا بود ه اند و بخش قابل توجهی از درآمدشان را ازاین راه بدست می آوردند ، تهیه کلیه مواد اولیه مانند پشم ، مو و نیز ریسندگی ، رنگ آمیزی و بافندگی همه درمحل انجام می گرفت . از طرف دیگر این فعالیتها باعث رونق دامپروری و بنوعی کشاورزی نیز می گردید .

ازسال 53-54 توسط افراد غیر بومی طرح ، نقشه ، مواد اولیه و نیز بافت قالی نائینی وارد منطقه شد و تحول روبه پیشرفت و مثبتی را باعث شد بطوریکه بسیاری از خانواده ها صرفاً با قالی بافی یک زندگی نسبتاً مرفهی را داشتند و کوچکترین اقبالی به مهاجرت درآنها دیده نمی شد .

اما متاسفانه سیاستگذاریهای غلط در توجه و رسیدگی به مشکلات فرا راه فرش ، روستائیان که بافنده عمده قالی بودند را مستأصل و درمانده نمود بطوریکه برخی ناخواسته جلای وطن کردند و راه مهاجرت اجباری درپیش گرفتند ودرحاشیه شهرها ساکن وبا مشکلات ومصائب بغرنجی دست بگریبان شدند.

آنچه که اکنون می تواند مردم را دراین زمینه امیدوار کند فراهم آوردن زمینه مناسب صادرات قالی ، انتقال فن آوری روز صنعت فرش و سوق د ادن بافندگان بسوی کیفی نمودن فرش دست باف وحذف واسطه ها  و فراهم کردن مواد اولیه مرغوب آن و نیز احداث کارگاههای قالی بافی است .

     درکنار دیگر صنایع دستی ، سفال گری نیز زمینه دیگری است که مسئولین می توانند بدینوسیله فرصت خوبی برای ایجاد اشتغال درصدی از مردم را فراهم آورند .

صنعت گردشگری :

اموزه دربرخی از کشورهای جهان بالاترین درآمد ملی به صنعت گردشگری و توریست تعلق دارد و در کشورما نیز حداقل یکی از ادعاهای مسئولین پرداختن به این مقوله بوده است .