بسمه تعالی

     نام مبارک و عظیم (علی) که ذکرش مقرون به صواب و اجر الهی است وقتی آورده میشود ناخودآگاه رخدادهای فراوان تلخ و شیرین تاریخ زندگی سراسر درس و پندش به ذهن متبادر می شود و همچون یک سریال عبرت آموز در روح و جان خاشعان و خاضعان درگاه ربوبی به نمایش گذاشته می شود( سیذکر من یخشی) چیزی که کوردلان شقی از آن بهره ای جز آتش نمی برند(و یتجنبها الاشقی الذی یصلی النار الکبری).بنابر این سخن گفتن پیرامون شخصیت ملکوتی و عرشی اینچنین انسان کاملی فوق العاده سخت است اما از باب (آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید) نکاتی خاطرنشان می گردد.

     چنانچه بخواهیم به اذن الهی بهره و توشه ای  به برکت این ایام سراسر نور ، رحمت و برکت برای خود و همه عزیزانمان فراهم آوریم بهترین کار تتبع و تعمق در زندگی کسانی است که خداوند آنها را سر مشق و اسوه  مطلق و همه جانبه ما قرار داده است تا بتوانیم در افت و خیزهای زندگی و در هجوم حوادث  روزگار( و اذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن)  با دیدن نشانه ها و علامتها ( از جمله قرآنهای ناطق )مسیر پیمودن کمال مرضی الهی را گم نکنیم( فمن شاء اتخذ الی ربه مآبا) بویژه که این افراد ار نطر امکانات مادی همانند خود ما هستند و امکان مادی فوق العاده ای خداوند به آنها نداده است( انا بشر مثلکم ). البته این افراد برای همه مدعیان ایمان و اسلام الگو قرار نمی گیرند، فقط کسانی می توانند بهره مثبت ببرند که سه ویژگی رجاء به درگاه الهی،ایمان به حسابرسی عالم آخرت و دائم التذکر به حضور درمحضر حق تعالی باشند(و لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجو الله ، و الیوم الآخر و ذکرالله کثیرا)

    وقتی در زندگی اقیانوس گونه مولی الموحدین علی بن ابی طالب(ع) تتبع و تفکر می کنیم می بینیم آحاد مردم: نوجوان و پیر، پدر و فرزند ، ثروتمند و فقیر ، والی و رعیت ، نظامی و سیاسی، قاضی و شاکی و متشاکی، بدهکار و طلبکار عابد و زاهد و عارف ، معلم و متعلم ، خریدار و فروشنده و هر کس از هر صنفی که بخواهد به سعادت و کمال حقیقی خود برسد می تواند از زندگی این واسطه بین خالق و مخلوق و اسباب اتصال بین عرش و فرش( السبب المتصل بین الارض و السماء) سرمشق و الگو بگیرد تا در تلاطم حوادث روزگار بتواند کشتی زندگی خود را به ساحل نجات و سعادت هدایت کند.

     وقتی سیاستمدار فتن و زیرک که خمیر مایه سیاستش دیانت است در زندگی علی(ع) غور و ژرف نگری عبرت آموز دارد می تواند درک صحیحی از اوضاع و شرایط محیط خود و اطرافش و روابط بین الملل و معادلات بین آنها پیدا کند و بر آن اساس مشی زندگی خود را استوار سازد تا در توطئه های رنگارنگ ( ودوا لو تکفرون) اردوگاه طواغیت کفر و شرک بر متر و شاقولها و معیارهای ماتریالیستی انسان منقطع از وحی (اومانیست) تکیه نکند و بر ریسمان پوسیده  ماده گرایان به زمین چسبیده بریده از آسمان به چاه غوایت آنها فرو نرود و دیگران را هم با پیروی کورکورانه (از  ائمه نار=پیشوایان آتش)به بیراهه های گمراهی نکشاند.

     مردم فهیم ولوی در سایه تبعیت از سیره نجات بخش علوی ماهیت جنگ تمام عیار و دائمی حق و باطل اردوگاه کفر و شرک و استکبار  و اذناب داخلی آنها را در جوامع اسلامی بخوبی درک می کنند و تحت تأثیر القائات و جنگ روانی آنها تنگه های حساس دفاع و مقاومت را خالی نمی کنند.آنها با عبرت گرفتن از عرصه های مختلف زندگی مولای متقیان شگردهای متنوع دشمن را در هر یک از میادین جنگ نظامی ، فرهنگی ، اقتصادی و تلفیقی را خوب درک می کنند و سعادت جاودانه شان در دنیای ابتلائات دائمی لا یتغیر که سنت الهی است ( و لن تجد لسنه الله تبدیلا) را به ثمن بخس سرابگونه نمی فروشند و شرنگ تلخ یأس را جرعه جرعه در کام سردمداران کفر و شرک و ستون پنجم آنها و فریب خوردگان مزدور و قلم بمزدهای آنها می ریزند و مستحضر به این حقیقتها هستند مادامی که از ولایت الهی پیروی مطلق داشته باشند اولا هر روز می شود مصداق روز یأس دشمن ( الیوم یأس الذین کفروا عن دینکم) و ثانیا یقین دارند که دشمنی آنها به مسلمانان متقی زیانی وارد نمی کند( ان تصبروا و تتقوا لایضرکم کیدهم شیئا)و ثالثا در سایه مقاومت علوی به منزلتی می رسند که ملائکه الهی بر آنها فرود می آیند و آنها را به مرتبتی بشارت می دهند که مقام اولیاء الله است(ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا  تتنزل علیهم الملائکه ان لا تخافوا و لا تحزنوا و ابشرو بالجنه التی کنتم توعدون-الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون)،(الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون).

     عابد متأسی به عرفان علی (ع) دیگر عبادتش حجاب اکبر او نخواهد شد و نماز و تعبدش او را دچار عجب و نخوت ، غرور و خودبرتر بینی نخواهد کرد و مصداق تعبیر قرآنی ( و لکن قست قلوبهم و زین لهم الشیطان ما کانوا یعملون) نخواهد گردید .وی به برکت اقتدای عملی به سیره علی(ع) و مجاهدت نفسانی خواهد توانست در مسیر کمال عبادت از عبادت بردگان به عبادت تجار و سپس به سمت عبادت احرار حرکت کند و چشم به افقی داشته باشد که در آن دایره  صبر بر عذاب الهی برایش ممکن باشد اما صبر بر فراغ معبودش ناممکن گردد( الهی صبرت علی حر نارک و کیف اصبر علی فراغک).

     اقتداء کننده به علی(ع) وی را الگو در مصرف و استعمال انعام الهی قرار می دهد و معنی بخورید و بیآشامید ولی اسراف نکنید را خوب باور دارد( کلوا و اشربوا و لا تسرفوا) و وقتی زراره اش امام راحل (ره) در عصر ما برای وضو گرفتن چند مرتبه شیر آب را باز و بسته می کرد خوب می فهمد که این عمل ریشه در امر و نهی الهی دارد.

     شیعه علی(ع) توجه به حلیت مالش را دارد و معنی (فلینظر الی طعامه) در مورد مؤمنین را باور دارد؛ در کسب درآمد، در پرداخت حقوق مترتب بر آن(خمس، زکات، مالیات حکومت اسلامی که بهای خدمات دولت اسلامی است) به اثر مثبت و منفی انفاق ایمان دارد و امر الهی انفاق را راه درمان بخشی از آسیبهای اقتصادی می داند و یقین دارد که امتناع از انفاق چه سرنوشت شومی را برای مانعین آن رقم خواهد زد( الذین یکنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم ......... = کسانی که طلا و نقره را ذخیره می کنند و در راه خدا انفاق نمی کنند آنها را به عذابی دردناک بشارت ده و ........).

     به هر حال شیعه واقعی علی(ع) قاسطین و ناکثین و مارقین زمان خود را خوب می شناسد و خوب می بیند که چه گونه این به زمین خوردگان از مرکب تعبد الهی در هوای ارضای تمتعات اشباع ناپذیر خود و تشکیل امپراطوری ثروت و قدرت طلحه گونه و زبیر صفت ریزش نمودند و هیچ تفاوتی با طلحه و زبیر دوران علی (ع)ندارند که همسو با آل ابی سفیان شمشیر غوایت را بر علیه وصی رسول الله بر کشیدند و زمینه ساز فتنه هایی همچون نهروان گردیدند که در نهایت ثمره تلخ این شجره ملعونه اعوجاج در صف مسلمین و محروم ساختن بندگان خدا از وجود کامل مجری و مجرای عدالت گردید اعوجاج و گمراهی که در طول تاریخ بشریت همواره قربانیها گرفته و می گیرد و خواهد گرفت.

     به هر حال با ابتهال و تضرع از ذات رئوف الهی مسئلت داریم که به همه شیفتگان خاندان عصمت و طهارت توفیق عطاء فرماید که بتوانند در فکر و عمل به سیره و سنت انیاء عظام و ائمه معصومین (علیهم السلام) خاصه حضرت امیر( علیه السلام) اقتداء نمایند و در صفی واحد و مرصوص و در رکاب ولی عصر حجه بن الحسن العسکری( روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء) مسیر کمال مرضی الهی را با پیروزی در همه آزمایشات الهی بپیمایند . انشاءالله.

والسلام علی من اتبع الهدی.

ملتمس دعا رضا محمدیان 13 رجب 1429 مطابق با 26/4/87